Jackie is een koppig kind. Ze luistert alleen als ze zelf vindt dat ze moet luisteren en denkt werkelijk alles beter te weten.
Ze schijnt ook weinig respect te hebben voor authoriteit. Dit alles heeft ze van Hil denk ik (grapje).
Het lijkt er nu op dat we de perfecte manier hebben gevonden om haar in het gareel te krijgen: GELD. Ze krijgt sinds kort 2 dollar zakgeld per week. Maar iedere keer dat ze stout is moet ze daarvan een quarter (25 cent) teruggeven. En als ze heel stout is dan kost haar dat een dollar. Ze kan haar zakgeld dus binnen een paar dagen kwijt zijn. Als ze echter de hele week lief is, dan krijgt ze een dollar bonus. Theoretisch kan ze $3 zakgeld per week verdienen. Dat is veel voor een kind van 6 maar ik had berekend dat ze daar zowieso weinig van overhoudt omdat er gedurende de week genoeg momenten zullen zijn waarop ze stout is of niet luistert.
Het is echter nog maar de vraag of dat het geval is. Sinds we het nieuwe systeem hebben geintroduceerd gedraagt ze zich voorbeeldig. Gisteren vroeg ze of ze een slokje cola mocht. Ik zeg “nee” wat normaal gesproken resulteert in een discussie waarom het voor haar wel slecht is en voor mij niet… Dit keer antwoord ze echter “OK pap, dan zal ik er ook niet meer om zeuren”. Ik weet niet wat ik hoor. Nog voordat ik kan opkijken hoor ik haar lachen. “Ik wil gewoon die 2 dollar houden” zegt ze en lacht verder.
Vreemd kind…
Maargoed, we leven in een materialistische maatschappij. Het systeem werkt ook voor Microsoft medewerkers die een bonus krijgen bij goede prestaties. Bovendien kregen Joeri en ik vroeger 10 cent per hap (en Joeri zelfs een kwartje per hap) als we iets moesten opeten wat niet lekker was (bijv. spruitjes). Het zit dus in de familie. Jackie is nu al aan het uitrekenen wat ze verdient als ze 100 weken lief is. En ze probeert uit te rekenen hoeveel “Build-a-Bears” ze dan kan kopen. Het is dus een goede manier om je kind te leren optellen, vermenigvuldigen, delen… en onderhandelen. De besprekingen over een verhoging van $1 zijn al begonnen...
