Vandaag was het 25 graden, strakblauwe lucht en zon. De perfecte voetbaldag en gelukkig wat minder warm dan de afgelopen dagen. Omdat Jackie voor het eerst mee ging probeerde ik haar in de auto uit te leggen wat haar te wachten stond: “Er zitten 70.000 mensen in het stadion en die maken allemaal heel veel lawaai. Je moet dus veel lawaai maken”. Jackie blijft stoicijns. “Kijk zo”, zei ik tegen haar, terwijl ik met m’n hand in de lucht zwaai en een soort apengeluid maak. Jackie kijkt me glazig aan. “HOE, HOE, HOE, GO SOUNDERS!!!” roep ik hard maar Jackie zegt geen boe of bah.
Sportwedstrijden hier zijn een aparte belevenis. Alles gaat heel gemoedelijk. Fans van beide partijen zitten door elkaar heen en sommigen zwaaien zelfs met Chelsea vlaggen zonder dat hun hersens ingeslagen worden. De sfeer is prima, niemand maakt ruzie. Het woord hooligan kennen ze hier niet. Maar na vandaag is dat anders. We zijn nog geen minuut in het stadion en Jackie verandert in een halve gare. Ze doet precies wat ik haar in de auto uitgelegd heb. Andere toeschouwers kijken met verbazing naar mij en de 5-jarige hooligan die naast me zit.
Ik probeer Jackie snel op andere gedachten te brengen. “Vergeet wat Papa allemaal gezegd heeft. Je moet niet zo veel lawaai maken!”. Het heeft geen effect. Jackie heeft gemerkt dat mensen het grappig vinden en haalt nu alles uit de kast. De redding blijkt een flesje Coca Cola. Daar mag ze normaal geen druppel van drinken maar “desperate times ask for desperate measures”….
Ondanks onze aanmoedigingen verliezen de Sounder met 2-0, wat trouwens een hele goede prestatie is tegen Chelsea. Voor herhaling vatbaar. De volgende wedstrijd is tegen Barcelona.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten