STOP --- POLITIE --- STOP --- POLITIE!

Was een hectische vrijdagmorgen. Hilde had vandaag haar rijexamen en dat doe je hier in je eigen auto. We moesten dus heel vroeg opstaan om eerst mij naar m’n werk te brengen zodat Hil vervolgens de auto kon meenemen om af te rijden. Onderweg zegt Jackie dat ze zich niet lekker voelt. Ze kijkt me glazig aan en kotst vervolgens de hele auto onder.

Mijn God, m’n auto!!! was het eeste wat ik dacht. M’n kind… m’n auto… m’n kind… M’n auto!!!!!!!!

Uiteindelijk toch maar eerst Jackie geholpen. Hil had gelukkig een doekje dus ik kon de kots van m’n overhemd afdeppen. En van de middenconsole, de banken, de achterkant van de stoelen…. Laten we zeggen dat ze haar best had gedaan en geen plekje had overgeslagen. Terwijl ik bezig was hoorden we een sirene. Politie! 

De politie heeft hier (veel) meer respect dan in Nederland. Ze houden je aan met zwaailichten aan (en laten deze ook de hele tijd aanstaan). Staat heel imposant en je voelt je gelijk onderdeel van de serie Cops. Je moet vooral niet uitstappen en geen verdachte handelingen maken.

De procedure is als volgt: raampje openen en met beide handen op het stuur wachten. De agent groet ons vriendelijk en vertelt Hilde dat ze stilstond op een zebrapad. En dat mag niet. Voetgangers en fietsers hebben hier ongeveer dezelfde status als een heilige koe in India en dus krijgen we een boete van $129!!! De agent bedankt ons vriendelijk voor onze tijd, vraagt of we nog vragen hebben en vertrekt.

De eerste bon in USA is een feit en Hil heeft de primeur.
Dat belooft niet veel goeds voor haar rijexamen vanmiddag…