Sao Paolo is een GIGANTISCH grote stad. Er wonen hier 10 miljoen mensen en dat merk je. Van het vliegveld naar mijn hotel is slechts 20 kilometer. Toch doe je er 3 uur(!!!!!!!!) over met de taxi. Daarna moet je nog eens 2 uur in de rij staan voordat je goed en wel geboard bent. 5 uur wachten en je bent nog steeds in Sao Paolo! Aaarg!!!
De criminaliteit in Sao Paolo is hoog. Bij aankomst word je geadviseerd om horloges af te doen, geen vreemde taxi’s te nemen, laptop tas in je koffer te doen etc. Als je door de stad rijdt dan zie je dat het advies serieus is. Elk huis is compleet gebarricadeerd met tralies. Het enige wat ontbreekt is prikkeldraad.
Het lijkt op een grote gevangenis. Gezellg.
Dit is geen winkel maar een huis in Sao Paolo…
Het enige lichtpuntje zijn de vrouwen die hier in het superdeluxe business disctict rondlopen. Die proberen er allemaal zo vrouwelijk mogelijk uit te zien. Is onderdeel van de cultuur, heb ik me laten vertellen. Je weet niet wat je ziet: blondines, brunettes, blank, getint, negroide en alles er tussen in zit. De standaard Brazliaan(se) bestaat volgens mij niet. Wat wel standaard is zijn korte rokken, modieze kleding, lange benen en superhoge hakken. Het kan ook aan de Formule-1 GrandPrix hebben gelegen die deze week in Sao Paolo was. Ik durf te wedden dat 80% van die meiden daar een rol hadden. Bezoek Sao Paolo dus in November :-)
De Brazilianen die ik ontmoet heb waren allemaal super aardig en open. Ze zijn trots op Brazlie en dus krijg je het ene na het andere Braziliaanse hapje en word je -als je niet oppast- volgegoten met caipirinha, een lokaal (en lekker) drankje. Een klant probeerde me zelfs een lemon-boompje mee te geven zodat ik thuis caipirinha’s kon maken met echte Braziliaanse lemon!
De jetlag, caprinais en uitjes met klanten eisten uiteindelijk hun tol. Moest gisterennacht in m’n hotelkamer natuurlijk ook de presidentsverkiezingen volgen en een paar vreugdedansjes doen. Het resultaat was slechts 3 uur nachtrust. Was vandaag zo moe dat ik voor de meeting een kwartier geslapen heb… op het toilet! Dat was overigens een gouden vondst want ik was daarna weer helemaal de oude!
Moet nu boarden voor de vlucht richting Seattle. Kan niet wachten om Hil en de Smurfen weer te zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten