Na een vlucht die een stuk makkelijker verliep dan we dachten is de hele familie nu gearriveerd in de Verenigde Staten! De eerste kennismaking met Amerikanen is verschikkelijk en daarmee doel ik op de de stewardessen van NWA die werkelijk de chagrijniste... en lelijkste... en oudste stewardessen zijn die rondvliegen... en had ik al gezegd dat ze chagrijnig waren?
Maar als je na 10 uur kwelling bent uitgestapt dan is Amerika echt het land van de service. In Amerika is (behalve bij NWA) de klant koning!
We komen aan bij de douane en omdat we een kinderwagen bij ons hebben komt er gelijk een dame op ons af die ons voorrang geeft. We hoeven nog geen minuut in de rij te staan. Dit was trouwens ook al het geval bij het Amerikaanse Consulaat toen we een visum gingen aanvragen. Ook daar werden we omgeroepen om de rij te passeren en voor aan te sluiten. Het is hier kennelijk gebruikelijk. We kunnen er wel aan wennen :-)
Na de douane hebben we de koffers gepakt en werden we in de aankomsthal verwelkomt door Nadida. Over Nadida schrijf ik wel een aparte blog want de ontvangst en alles wat zij voor ons geregeld had was zo lief en overweldigend dat we het nooit zullen vergeten.
Op naar Avis om onze "Midsize" huurauto in ontvangst te nemen.
Ik weet hoeveel koffers Hilde normaal meeneemt dus ik had Avis gemaild dat we wellicht met 6 of 7 koffers zouden komen. Daarom was het ook goed dat Nadida er was om alles wat niet in de auto zou passen mee te nemen.
Bij de Avis desk vertelden ze ons echter dat ze de Midsize hadden opgewaardeerd naar een "Grand Caravan", en later bleek dat je die woorden "Grand Caravan" letterlijk moet nemen en de nadruk moet leggen op GRAND.
De auto was ENORM groot. Alle koffers passen er in en we hadden nog veel meer mee kunnen nemen.
Waar we ook aan moeten wennen is dat we de kinderwagen niet meer hoeven te demonteren en in te klappen. De hele kinderwagen gaat gewoon direct de achterbak in. Super handig!
Bij Avis was de service perfect. De vrouw zag dat wij twee kinderen hadden en regelde direct twee kinderzitjes. Het contrast met Europa kon niet groter. Eerder huurden we een auto bij National Rental Car in Nice, waar het een grote chaos was, de auto's onvindbaar waren, geen kinderzitjes op voorraad en niemand die wist hoe je zo'n ding moest monteren. Zo anders ging het hier. Binnen 5 minuten ben je klaar en krijg je de locatie waar je auto staat. De sleutels zitten er al in, en de kinderzitjes zijn al geplaatst voordat je aankomt. Het is letterlijk inpakken en wegwezen.
We reden naar de Microsoft Campus waar we de sleutels voor ons appartement ophaalden en probeerden daarna Nadida te volgen naar ons appartement in Bellevue. Dat bleek in de praktijk lastiger dan gedacht want Nadida heeft een BMW 328xi en rijdt ook nog eens als iemand die op de vlucht is voor de politie. Ze schoot de snelweg over, veranderde links en rechts van baan en deed zelfs haar knipperlicht aan naar rechts om vervolgens naar links te gaan. Hil en ik lagen in deuk en hebben half Seattle onveilig gemaakt in onze poging om haar te volgen.
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons spiksplinternieuwe appartementen complex. Het ziet er allemaal heel mooi uit. Grote parkeergarage onder het complex, electrische deuren, een fitness ruimte etc. De locatie is PERFECT. Het ligt in het hartje van Bellevue met alle winkels (Macy's, Nordstrom, Safeway), Bellevue Square Shopping Mall en heel veel restaurantjes, kappers, zonnestudio's, beauty salons, bioscopen etc. bereikbaar binnen 1 minuut. Het enige nadeel is dat we ook recht tegenover de beste juwelier van Bellevue zitten dus ik heb m'n handen vol aan het weghouden van Hil bij die etalage :-). Tegenover ons appartement is een groot park waar we morgen met Jackie naartoe gaan.
Het appartement zelf is ook prima maar zo anders ingericht dat we nog erg moeten wennen. Er ligt bijvoorbeeld overal tapijt, ook in de woonkamer en "eetkamer". Ik krijg het er bloedheet van en vind het alsof je in een grote slaapkamer woont. Ook vind ik de huizen hier veel weghebben van een caravan, met allemaal lichte materialen maar misschien moet ik nog even wennen.
Jackie gedraagt zich zo volwassen, we zijn super trots op haar. Ze heeft het met geen woord over thuis gehad en lijkt bijna de sterkste van ons allemaal. Bij binnenkomst in het appartement eiste ze haar kamer op en begon direct de kamer te versieren met stickers en Dora spullen. Door het hele huis heeft ze vervolgens kleine gele kuikentjes gelegd om de boel wat aan te kleden.
Ze wilde zelfs in haar eigen bed in haar eigen kamer slapen de eerste nacht! Toen ik echter een uurtje later stiekem ging kijken lag ze met haar ogen wijd open en was duidelijk aan het nadenken wat haar allemaal overkomen is. Ik vroeg haar waar ze aan dacht en ze vertelde dat ze ons oude huis miste, en Lotte en Kaka en Nana. Heel zielig. Hil en ik hebben toen haar bed gedemonteerd en verplaatst naar onze slaapkamer. Daar staan nu dus 4 bedden in en de hele familie slaapt gezellig op 1 kamer. We hebben nu dus 2 kamers over voor visite, hint, hint :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten