Iemand vertelde me ooit dat het verschil tussen een toerist en een reiziger is dat een tourist in het buitenland zijn eigen manieren en gebruiken niet aanpast terwijl een reiziger zich aanpast aan de manieren en gebruiken van het land waar hij op bezoek is. Ik ben liever een reiziger dan een toerist: Do as the locals do.
Dat betekent dus ook eten wat de lokale bevolking eet. Helaas eet de lokale bevoling soms hele vreemde dingen, vooral in Filipijnen en Indonesie...
Tijdens een diner in de Filipijnen nam ik mijn eerste hapje krekels.
Geloof het of niet maar krekels zijn heel lekker, het ziet er alleen niet uit...
Een bordje gefrituurde krekels...
In Indonesie stonden naast alle bekende hapjes en sateetjes dit keer ook koeienhersenen en koeienlong op het menu.
Koeienhersenen zijn gek genoeg wel te eten, koeienlong niet, het smaakt als een soort taaie kroepoek en zodra iemand je vertelt dat je long aan het eten bent heb je eigenlijk geen honger meer.
Als toetje hadden ze Doerian, een vrucht die zo stinkt dat het geplaatst is op de lijst van verboden artikelen van Garuda airlines. De vrucht op zich is lekker maar de stank die vergelijkbaar is met 1000 zweetvoeten is niet te harden. Je hersenen raken hierdoor compleet in de war en hoe lekker de vrucht ook is, de stank wint. Doerian en koeienlong laat ik voorlopig staan maar krekels en koeienhersenen zijn geen probleem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten